Seksoholizm został włączony do listy chorób psychicznych przez WHO. Międzynarodowa Organizacja Zdrowia klasyfikuje seksoholizm w sferze zaburzenia behawioralnego, objawiającego się coraz częstszym, regularnym, ważniejszym od innych sfer codzienności dążeniem do zaspokojenia seksualnego.
Seksoholik przejawia stały pociąg seksualny, który chce zaspokoić na kilka sposobów, zaniedbując coraz więcej, odczuwając nieodpartą potrzebę kontaktów seksualnych, zaspokojenia w drodze oglądania pornografii, onanizowania się, uwodzenia kolejnych partnerów niezależnie od ryzyka zachorowania na chorobę weneryczna, rozpadu związku partnerskiego, utraty pracy lub szacunku społecznego. Czy można żyć z seksoholikiem i czy istnieje sposób na wyleczenie z tego uzależnienia?
Seksoholizm – nie zawsze wina leży po Twojej stronie
Uzależnienie od seksu nie musi być czymś, co pojawiło się w Twojej głowie z potrzeby coraz częstszego zaspokojenia seksualnego. Często seksoholizm pojawia się w następstwie chorób, jak np. przy stwardnieniu rozsianym, jako wynik trudnej sytuacji w okresie dzieciństwa. Seksoholikami często zostają osoby, których rodzice byli uzależnieni od alkoholu, narkotyków lub seksu. W ten sposób rekompensują sobie brak uwagi, poszukują nowych wrażeń, bodźców i dowartościowania. Dzięki kontaktom seksualnym podnosi się poziom endorfiny, której potrzeba osobom z zaburzeniami depresyjnymi i lękowymi. Seksoholik może zachowywać się w taki sposób poprzez zmiany w mózgu, wywołane chorobami neurologicznymi, urazami mechanicznymi i może potrzebować mechanizmu nagrody dla próby normalnego funkcjonowania w codziennym życiu. Praktycznie, seksoholizm wyklucza taką osobę z normalnego życia, powodując jak uzależnienie od alkoholu czy hazardu rozpad więzi rodzinnych i degradację społeczną.
Seksoholik – jak objawia się uzależnienie od seksu?
Zastanawiasz się, czy seksoholik ma uczucia, czy seksoholik kocha żonę? Przede wszystkim musisz uzmysłowić sobie, że seksoholizm dotyczy zarówno mężczyzn jak i kobiet i w obydwu przypadkach może zniszczyć związek partnerski. Seksoholik dąży do zaspokojenia niezależnie od tego, czy może sobie pozwolić w danej chwili na kontakt seksualny. W miarę rozwoju choroby inne aspekty codzienności, uczucia osób bliskich stają się nieważne, tak samo jak znaczenie traci szacunek do samego siebie. Dla seksoholika zaspokojenie jest ważniejsze niż normy społeczne, możliwość zdemaskowania go oraz ryzyko zachorowania na chorobę weneryczną. Objawy uzależnienia od seksu każ seksoholikowi coraz odważniej, częściej i intensywniej dążyć do zaspokojenia. Nie liczą się obowiązki zawodowe, uczucia do najbliższych, potrzeby rodziny i inne sfery życia. Seksoholik dąży do uwodzenia, po czym jak najszybciej chce zakończyć znajomość, spotkanie, by wyzbyć się wyrzutów sumienia. Ofiarą w takiej sytuacji staje się partner, oszukiwany przez seksoholika, a także osoba uwiedziona, która być może liczyła na dłuższą, zdrową relację. Seksoholik może dobrze czuć się w relacji typu friendzone, w której codzienna przyjaźń może przybierać aspekt erotyczny.
Jak postępować z seksoholikiem?
Uzależnienie od seksu, podobnie jak alkoholizm, narkomania, uzależnienie od hazardu mogą przybierać różne formy i stopnie intensywności. O ile w początkowej fazie seksoholizm może być niezauważalny, o tyle w miarę postępu choroby należy jasno określić uzależnionemu konieczność wdrożenia leczenia. W przypadku seksoholizmu najczęściej stosowana jest psychoterapia. Długotrwały proces wychodzenia z nałogu wymaga zaangażowania i chęci ze strony uzależnionej osoby.
Czy jest szansa na wyjście z nałogu uzależnienia od seksu?
Szansa na wyjście z nałogu jest tym większa, im większą chęć odczuwa uzależniony. W przypadku większości chorób-uzależnień chory musi czuć wsparcie najbliższych, ale najważniejsze zmiany zachodzą w jego sposobie myślenia. Psychoterapia, która rozwiąże przyczynę problemu uzależnienia od seksu może wpłynąć na zdolność wyjścia z nałogu i chęci normalnego funkcjonowania w rodzinie, społeczeństwie, w pracy.